Woensdag de 30ste

De derde dag van de Breslau Rally, maar het voelt echter al als 3de week ….

’s Morgens vroeg op en mee helpen met het ontbijt. De monteurs gaan meteen aan de slag waar ze eigenlijk de avond ervoor mee zijn gestopt. Continue wordt er aan de truck gewerkt. Enerzijds zaken die elke dag weer terug komen en daarnaast zaken die tijdens de stage worden waargenomen of zoals vandaag dat er een relais stuk ging waardoor de truck abrupt tot stilstand werd gebracht tijdens de rally. Gelukkig was het euvel snel verholpen en konden de mannen snel verder.

Gisteren waren er drie stages op het programma waarvan de nachtstage wel het meest spannend was, of gold dat meer voor mij? Rond 23.00 waren ze vertrokken om vervolgens rond 03.00 weer op het bivak aan te komen. Wij als crew waren toch maar even naar bed gegaan om onze rust te nemen. Na aankomst in het bivak was het een moment van het verhaal kwijt, ontspannen, een tosti eten en weer naar bed. Want de volgende ochtend stond weer een nieuwe stage te wachten. Maar wij als crewteam moesten de boel bij elkaar pakken om naar het tweede bivak te vertrekken, zo’n 130 kilometer verderop. De truck zou dan na de stage via de verbindingsweg die wij ook hebben gereden naar het bivak komen.

Eenmaal op het nieuwe bivak aangekomen kregen we via een amber alert op onze mobiele telefoons een weerswaarschuwing van hevige regenval, harde winden en mogelijk hagel. De regen onderweg was al een voorbode op datgene wat gaat komen. Ik zit nu in de tent en de wind heeft al aardig vat op de losse tentjes en vlaggen die naast de kampen staan waar de deelnemers hun eigen kleine bivak hebben gemaakt binnen het grote. Een heel verschil met de vorige warme en stoffige dagen.

De hele verplaatsing van alle voortuigen door de kleine dorpen van dit gedeelte in Polen moet op de lokale bevolking best indruk maken. Ineens staan er op het parkeerterrein bij de supermarkt de meest extreme voertuigen waar mannen en vrouwen uit springen gekleed in shirts met een overlaad aan sponsor labels of in camouflage kleding.

Ook wij als Firemen Dakar team fungeren als een soort lokale supermarkt op het bivak.

Waarschijnlijk omdat de servicetruck indruk maakt als de kleppen opengaan en er een heuse werkplaats tevoorschijn komt. Menig deelnemer weet ons te vinden om iets ‘even’ te lassen, los te maken, spulletjes te lenen of zoals vanmiddag domweg voertuigen los te trekken die in het zand zijn vastgelopen. Maar dat is de sportieve geest van de rallysport. Overdag in competitie maar daarnaast help je elkaar!

Donderdag 1 juli

We zijn er bijna! Met nog een dag te gaan in de Breslau Rally staan de mannen er goed voor!.

Bij terugkomst in het bivak zat de truck onder de bladeren en takken. De paden blijven smal en door de hevig regenval waren ze ook zeer glad. Ondanks deze zware omstandigheden waar het navigeren nog steeds lastig blijft zijn we op de 2e plaats geëindigd. In het algemeen klassement staat het Firemen Dakarteam 4e. Een prachtige prestatie. Maar zoals het in de sport betaamd: pas als je over de eindfinish bent zet dat de juiste eindstand. Er zijn al meerder trucks om verschillende redenen uitgevallen, dus hierin is nog veel mogelijk om hopelijk toch een positie op het podium te pakken te krijgen. Het venijn zit hem in de staart..

Vanmiddag ben ik met twee teamleden achter de trucks aan gegaan om naar de start te gaan kijken. Ik had verwacht, of eigenlijk gehoopt dat dit elke dag zou plaatsvinden vanuit het bivak of in ieder geval dichtbij. Maar dit is helaas niet het geval. Pas op het allerlaatste moment komen de coördinaten door vanuit de organisatie. Maar door het slecht, voor ons in ieder geval, toegankelijke start en finish punt missen we helaas daardoor soms de mogelijkheid om mooie foto’s en filmpjes te maken.

Maar we doen het ermee zoals de mannen ook vaak zeggen.

Vaak heb je op Rally’s en met name dan in de Dakar veel dingen niet altijd in de hand. Hierin moet je echt flexibel zijn en veel zaken kan je eenvoudigweg niet van te voren plannen, laat staan uitvoeren. Maar we zijn allemaal (ex) brandweermensen en gewend om naar branden of ongevallen te gaan zonder dat we van te voren weten wat we allemaal kunnen aantreffen. We kunnen nog zo mooi van te voren plannen maken, de uitvoering kan zo heel anders zijn.

Het gaat uiteindelijk om de uitkomst. En zo is het ook met een rally, we weten nooit van te voren hoe de truck of de crew er voor staat totdat ze het bivak binnen komen. Dan pas worden we geïnformeerd wat er veranderd of aangepast dient te worden. Een hele taak!

Dus zodra de mannen zijn vertrokken voor de volgende stage gaat de crew aan de gang met de werkplaats opruimen, water innemen, de nodige voorbereiding als de truck weer binnen komt maar ook de inwendige mens moet worden verzorgd, even wat rusten en als het kan het thuisfront bellen. Lange zware dagen voor iedereen maar zo ontzettend gaaf om dit van zo dichtbij mee te maken.

Ik verheug me op de ceremonie morgen en dan nog een lange rit naar huis. Maar dan volgt direct weer de voorbereiding voor de Dakar 2022! The Call Of The Desert. Het staat nooit stil.