Toedelledokie
datum: 7 januari
Het plan: wakker worden, bakkie, ontbijten en dan ook op weg naar het volgende bivak. Omdat we op tijd willen gaan rijden komen we daar ook niet helemaal in het donker aan. Ook wel eens zo fijn. Goed plan.
De realiteit: wakker worden, bakkie, ontbijt was al afgerond en dus niets meer te krijgen. Dan maar nog eerder rijden. Prima. Nog binnen het uur na vertrek zien we de race truck van Van Groningen (Dust Warriors) langs de kant van de verbindingsroute naar de start staan.
Hij kon niet meer voor- of achteruit omdat het wiel was vastgelopen. Jan: “Vastgelopen? Hoe kan dat nou? We kijken wel even.” Conclusie: vastgelopen wiellager.
Het is nu half drie en Van Groningen mag niet meer starten voor de special omdat hij niet op tijd aan de start kon verschijnen, maar hij rijdt wel weer. En wij zijn trouwens ook weer op weg naar het volgende bivak.
Nou hebben we wat de rit betreft ook wel een beetje pech want de verbindingsroute is ‘s ochtends aangepast van rond de 300 kilometer naar ruim 600. Dat scheelt nogal natuurlijk.
Oh ja, en we zitten bijna in het hart van het Arabisch schiereiland, dus wat zeggen we tegen het internet bereik? Toedelledokie! Alhoewel? …. ja weg. Nu weer niet, ja daar is ie weer, oh nee … 😫 Gillend gek word je dr van.
Onderweg zijn we de route van de special nog twee keer gekruist. Op beide locaties hebben we helaas geen noemenswaardige deelnemers voorbij zien scheuren.
Aangekomen in het bivak hebben we de auto’s geparkeerd en zijn we direct gaan eten. We hadden namelijk gepland om de wagens even uit te pakken en opnieuw weer in te pakken. Een beetje organisatie bij de coöperatie kan na afgelopen hectische dagen helemaal geen kwaad. En laat dié laatste planning nou juist de enige planning van de dag zijn die wél is uitgevoerd.
00:30 lagen we te bed 😉
Tot morgen.